ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΙΚΘ ΔΑΥΙΔ ΣΑΛΤΙΕΛ ΓΙΑ THN ΤΕΛΕΤΗ ΣΤΟΝ ΠΑΛΑΙΟ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ

Αξιότιμε κύριε Δήμαρχε,

Αξιότιμε κύριε Πρύτανη,

Κυρίες και Κύριοι,

Οι πολίτες της Θεσσαλονίκης συμμετείχαν και φέτος στην πορεία μνήμης από την μαρτυρική Πλατεία Ελευθερίας στο χώρο που καταλάμβανε το γκέτο του Βαρώνου Χιρς.

Τιμώντας έτσι τη Μνήμη των 50.000 συμπολιτών τους που το 1943 μέσα σε ελάχιστους μήνες –σε 19 αποστολές– αναχώρησαν από τον τόπο αυτό με την ψευδαίσθηση ότι θα ζούσαν. Μακριά από την Πατρίδα τους αλλά θα ζούσαν.

72 χρόνια πριν, σαν σήμερα, τα ξημερώματα της 15^ης Μαρτίου 1943, ξεκίνησε ο πρώτος συρμός για το Άουσβιτς Μπίρκεναου. Τμήμα μια τέτοιας αμαξοστοιχία βρίσκεται σήμερα εδώ, θυμίζοντας τις ζοφερές στιγμές και τα συναισθήματα που βίωναν τότε οι Θεσσαλονικείς που βρέθηκαν στο στόχαστρο των Ναζί απλώς και μόνο γιατί ήταν Εβραίοι. Είναι βέβαιο, ότι ούτε οι πρώτοι 2800, γυναίκες και παιδία στη συντριπτική πλειοψηφία τους, που στριμώχτηκαν βίαια σε τέτοια βαγόνια για τη μεταφορά ζώων ούτε οι χιλιάδες που ακολούθησαν, μπορούσαν να φανταστούν το αδιανόητο. Το ότι στο τέλος αυτού του φρικτού ταξιδιού, περίμενε –όσους άντεξαν- ένας απάνθρωπος βιομηχανοποιημένος θάνατος στους θαλάμους αερίων και τα κρεματόρια.

Τα μέλη της Κοινότητάς μας, μεταξύ των οποίων ελάχιστοι πια επιζώντες της Ναζιστικής θηριωδίας βρισκόμαστε εδώ και για να φέρουμε –αν είναι δυνατόν– στη μνήμη τα πρόσωπα των συγγενών μας, το παρελθόν των οικογενειών μας, κάποιους που οι περισσότεροι δεν γνωρίσαμε ποτέ.

Είμαστε όμως εδώ και γιατί μαζί με όλους εσάς δίνουμε τη μάχη απέναντι στη λήθη. Αν δεν το κάνουμε αυτό σε κάθε ευκαιρία –αν το παρελθόν ξεχαστεί, είναι πολύ πιθανόν ότι θα επαναληφθεί. Η αδιαφορία είναι ίσως το μεγαλύτερο ατόπημα απέναντι στη Μνήμη του Ολοκαυτώματος. Μια ισχυρή συλλογική μνήμη αποτελεί πάντα, παρακαταθήκη για μια ελεύθερη και δημοκρατική κοινωνία.

Η έρευνα, η τεκμηρίωση, η ανάλυση κάθε πτυχής των γεγονότων του Ολοκαυτώματος αλλά και κάθε πράξη προς τιμήν αυτών που έπεσαν θύματα της Ναζιστικής ιδεολογίας αποτελεί ανάχωμα σε όσους αμφισβητούν, αρνούνται και παραποιούν το Ολοκαύτωμα στην προσπάθεια τους να εμφυσήσουν το μίσος.

Όσο ιδανικό όμως και αν ακούγεται κάτι τέτοιο, αντικατοπτρίζει μια συλλογική ευθύνη και απαιτεί μια τεράστια και διαρκή προσπάθεια. Ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης, ο κ. Γιάννης Μπουτάρης, έχει τονίσει ότι η πόλη αυτή δεν πρέπει να ξεχνά, δεν πρέπει να φοβάται, το παρελθόν της.

Καταβάλλουμε συντονισμένες προσπάθειες ώστε εδώ από όπου οι Εβραίοι της πόλης επιβιβάστηκαν με τη βία στα τρένα για το Άουσβιτς την άνοιξη του 1943 στο χώρο που κάποτε γέμισε με φόβο και απελπισία, εδώ στη Θεσσαλονίκη, να δημιουργηθεί ένας χώρος μνήμης και εκπαίδευσης για το Ολοκαύτωμα και για τα Ανθρώπινα δικαιώματα.

 Σήμερα δίπλα μας βάδισαν, o Δήμαρχος Θεσσαλονίκης κ. Γιάννης Μπουτάρης, ο Πρύτανης του Αριστοτελείου Θεσσαλονίκης κ. Περικλής Μήτκας, εκπρόσωποι των αρχών της πόλης μαζί με πλήθος συμπολιτών μας.

Μαζί με αυτούς, φοιτητές, μαθητές σχολείων, νέοι και παιδιά που –έχουν όλη την ζωή μπροστά τους, όπως θα είχαν και οι χιλιάδες συνομήλικους τους Εβραίους Θεσσαλονικείς, που όμως το 1943, δολοφονήθηκαν στα κρεματόρια.

Αν σήμερα λοιπόν επενδύουμε στο όραμα ενός Μουσείου Ολοκαυτώματος και εκπαιδευτικού κέντρου για τα Ανθρώπινα δικαιώματα στο χώρο αυτό, αν επιμένουμε για τη λειτουργία της έδρας Εβραϊκών σπουδών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, αν επενδύουμε σε μια ευρύτατη συνεργασία με επίκεντρο τη μελέτη των προπολεμικών αρχείων της Κοινότητας μας που αναμένονται να επιστραφούν εδώ, στην πόλη που ανήκουν, αν σε κάθε ευκαιρία μιλάμε για το Ολοκαύτωμα, το κάνουμε για να μην γίνει το δικό μας παρελθόν το δικό τους μέλλον.

Σας ευχαριστώ.